Fucking Bornholm

Ponury dzień, pogoda pod psem, bo zimno i pada. Czas to idealny na wypad do kina.

Majówka, urlop, przyjaciele i Bornholm. Mamy małżonków – Huberta i Maję z synami. Mamy też Dawida z nową partnerką  Niną i jego synem. Ten Bornholm to ich mała tradycja, wracają ku radości dzieci i swojej. Przyczepa, kamper, miejscówka na samej plaży, żyć nie umierać. Już w pierwszą noc dochodzi do smutnego incydentu między dziećmi. Psuje to magię całego wyjazdu. Ściśnięci w swoim gronie, zmuszeni do konfrontacji z problemem. A jak wiadomo, jeden problem generuje kolejne. Bohaterowie poruszają w bajorku niedopowiedzeń i wzajemnych uszczypliwości. Magiczny Bornholm staje się dusznym i smutnym miejscem.

Ten film jest dokładnie taki jaki lubię. Kipi od emocji, można je kroić nożem. Bohaterowie stają na krawędzi, a jedno wydarzenie jest katalizatorem kolejnych trudnych chwil. Niby są przyjaciółmi, ale tak naprawdę nie czują się już dobrze w swoim towarzystwie. Wystarczyła chwila, by emocje gromadzone przez całe lata, wyszły na światło dziennie. I mocno pokomplikowały życie bohaterom…

Bohaterowie są pozornie bardzo szczęśliwi i tacy normalni. Ale w warunkach zwiększonego stresu i napięcia, z szafy wychodzą coraz to nowe trupy. Dawid mocno przeżywa rozwód, Maja walczy z kompleksami, Hubert jest zbyt pewny siebie i zbyt luzacki, a Nina boi się zaangażować. Ta mieszanka okazuje się niezdrowa i ma siłę niszczącą coś więcej niż tylko wakacje.

Polskie kino jest na fali wznoszącej. Oby było coraz więcej takich obrazów, skromnych, niepozornych, które zaskakują i robią takie wrażenie. Plusem są świetne zdjęcia i muzyka. I oczywiście świetnie dobrani aktorzy. Szczerze polecam.

Ścieżka dźwiękowa-Depeche Mode- Satellite